تلویزیون اولد OLED مخفف عبارت organic light-emitting diode و به معنی دیود ارگانیک گسیل دهنده‌ی نور می باشد. از لحاظ فنی، نمایشگرهای اولد
از لایه‌ای از مواد ارگانیک که بین دو الکترود قرار گرفته می باشد، تشکیل می‌شوند.
اما آنچه یک مصرف کننده‌ی معمولی کافی می باشد بداند، این می باشد که در نمایشگرهای OLED بر خلاف LCD هر پیکسل خودش نور خود را تأمین می‌کند.
ساخت نمایشگر OLED در ابعاد تلویزیون کار فراوان سختی می باشد. تا همین چند سال پیش نمایشگرهای OLED تنها محدود به صفحات ۴ اینچی تلفن‌های هوشمند می‌شدند؛
تا اینکه در سال ۲۰۱۲ سامسونگ از اولین تلویزیون OLED اولد رونمایی و ال‌جی در سال ۲۰۱۳ نسل اول تلویزیون OLED اولد خود را در ابعاد ۵۵ اینچ روانه‌ی بازار کرد.
از آن زمان تا به امروز تلویزیون‌های اولد راه درازی پیموده‌اند و قیمت آن‌ها چندین برابر کاهش یافته می باشد. در این سال‌ها ال‌جی تقریبا تنها بازیگر عرصه‌ی اولد بود تا اینکه در
نمایشگاه CES 2017 سونی و پاناسونیک با معرفی تلویزیون OLED اولد خود نشان دادند که قصد دارند به صورت جدی وارد بازار این تلویزیون‌ها شوند و بر انحصار چند ساله‌ی ال‌جی بر آن پایان دهند.
از آنجایی که OLED-ها (LED-های ارگانیک) نور رنگی را مستقیما تابش می‌دهند و نیازی به نور زمینه و قطعات نوری اضافه ندارند، می‌توان آن‌ها را در ضخامت‌های فراوان کم
(ضخامت ۵ میلی متری در مدل‌های ۶۵ اینچی) تولید کرد.
با پیشرفت و تکامل روزافزون فناوری ساخت پنل‌های اولد، به نظر می‌رسد کاهش ضخامت تلویزیون OLED اولد پایانی نداشته باشد؛ تا جایی که LG تلویزیون Wallpaper (کاغذدیواری)
خود را با ضخامت تنها ۱ میلی‌متر به بازار عرضه کرد.
تلویزیون‌های OLED همچنین وزن فراوان کمتری نسبت به رقبای LCD خود دارند. برای مثال در مدل‌های مشابه، تلویزیون‌های OLED ال جی ۵۲ درصد از رقیب بالارده‌ی سامسونگی خود سبک تر هستند.
نمایشگری که همین حالا در حال استفاده از آن هستید به احتمال زیاد تنها توانایی نمایش ۱۶ میلیون رنگ را دارد و بنابراین شما قادر نخواهید بود تفاوت تصویری با عمق رنگ ۱۰ یا ۱۲ بیت
(که اطلاعات ۱ تا ۴ میلیارد رنگ را در خود جای داده است) را از راه آن متوجه شوید.
بسیاری عقیده دارند HDR، تأثیری بسیار ملموس‌تر و قابل توجه‌تر نسبت به ۴K در تجربه‌ی نهایی یک مصرف‌کننده‌ی معمولی می‌گذارد.در حال حاضر دو استاندارد HDR 10 و Dolby Vision برای HDR وجود دارند.
تفاوت عمده‌ی این دو استاندارد در این است که استاندارد HDR 10 از عمق رنگ ۱۰ بیتی پشتیبانی می‌کند و استانداردی باز و رایگان است، اما در سوی دیگر استاندارد
دالبی ویژن از عمق رنگ ۱۲ بیتی پشتیبانی می‌کند و استانداردی تجاری است.
کیفیت تصویر در تلویزیون‌های OLED نسبت به تلویزیون‌های LED خیلی بالاتر است. اگر شما به دنبال بهترین کیفیت تصویر در دسترس هستید بدانید که گزینه‌ای بهتر از تلویزیون‌های OLED وجود ندارد.
تلویزیون‌های اولد با وجود نمایش رنگ مشکی عمیق ، یکنواختی خاکستری و زاویه دید گسترده، تصویری بهتر از هر تلویزیون LED موجود را ارائه می‌دهند.
اگر شما عادت به تماشای تلویزیون در محیط‌های تاریک دارید، اولدها می‌توانند رنگ مشکی را در بهترین حالت ممکن به نمایش بگذارند بنابراین برای این مورد بسیار عالی هستند.
از طرفی اولدها نمی‌توانند روشنایی به‌اندازه تلویزیون‌های LED به نمایش بگذارند و همچنین خطر ماندگاری تصویر و سوختگی نیز از جمله دیگر نقاط ضعف آن‌ها به حساب می‌آید.
هرچند ما انتظار داریم مردم این موضوع را زیاد جدی نگیرند چون با استفاده معمولی از تلویزیون، احتمال بروز این مشکل تا حد زیادی کاهش می‌یابد.
یک باور نادرست در مورد تلویزیون OLED اولد، قیمت بالای آن‌ها می باشد. درست می باشد که نمی‌توانید تلویزیون OLED ارزان قیمتی در بازار پیدا کنید،
اما دلیل آن نبود مدل‌های پایین‌رده یا میان‌رده‌ی این تلویزیون‌ها می باشد.
همانطور که پیشتر اشاره کردیم، تمامی تلویزیون‌های OLED معرفی‌شده ۴K و HDR هستند. بدیهی می باشد که تمامی این تلویزیون‌ها هوشمند (Smart TV) هم هستند که این موضوع به قیمت آن‌ها می‌افزاید.
لطفا ابتدا وارد شوید.
ورود به سیستمیک حساب کاربری رایگان برای ذخیره آیتم‌های محبوب ایجاد کنید.
ورود به سیستمیک حساب کاربری رایگان برای استفاده از لیست علاقه مندی ها ایجاد کنید.
ورود به سیستم
